Servet-i Fünûn dönemi hikâye ve romancısı.
1875 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. İlk
öğrenimini Defterdar mahalle mektebinde yaptıktan sonra önce Eyüp
Rüşdiyesi’ne, 1884’te Soğukçeşme Askerî Rüşdiyesi’ne, 1888’de Bahriye Mektebi’ne
kaydolan Mehmed Rauf 1894’te mülâzım-ı sânî rütbesiyle buradan mezun oldu ve
Girit’in Suda Limanı’nda bulunan eğitim gemisinde sekiz ay staj görüp
İstanbul’a döndü. 1895’te Kiel Kanalı’nın açılış töreni için Hamburg’a gitti.
Seyahat dönüşü Girit’te sekiz ay daha kaldıktan sonra İstanbul’a tayin edildi.
Sırasıyla Muîn-i Zafer ve Avnullah korvetlerinde, Tarabya’daki karakol
gemisinde, Bozcaada ve Süreyyâ gemilerinde, 1899 yılında yüzbaşılığa terfi
ederek Necmfeşan gambotunda görev yaptı. 1902’de Şat gambotuna, 1904’te
protokol memurluğuna, 1905’te Mekteb-i Bahriyye kitâbet muallimliğine
getirildi. II. Meşrutiyet’in ilânı üzerine yapılan genel terfi sırasında sol
kolağası oldu. II. Meşrutiyet’ten sonra imzasız olarak yayımladığı Bir
Zambak’ın Hikâyesi adlı pornografik romanının 21 Mayıs 1910’da yasaklanıp
toplatılmasının ardından askerî mahkemece altı ay hapis cezasına çarptırıldı.
Bu olaydan sonra askerlikle ilişkisi tamamen kesildi. 1920’de Şule Neşriyat Evi
adıyla bir yayınevi açan Mehmed Rauf, 1 Kasım 1921 - 2 Mart 1922 tarihleri
arasında Vakit gazetesi yazarı sıfatıyla İtalya’da bulundu. 1926’da kısmî bir
felç geçirdi; 1928’de ikinci bir felç şuurunu kaybetmiş olarak onu yatağa
düşürdü. Hastalığının ilerlemesi üzerine kaldırıldığı Cerrahpaşa Hastahanesi’nde
23 Aralık 1931’de öldü ve Maçka’daki aile kabristanında toprağa verildi.